Piotr Józef Konderla, ur. 3 stycznia 1943 roku w Skoczowie, to postać, która ma znaczący wkład w naukę oraz edukację. Obecnie pełni funkcję profesora zwyczajnego na Politechnice Wrocławskiej, gdzie zaangażowany jest w proces kształcenia młodych naukowców, a także w recenzowanie prac doktorskich i habilitacyjnych.
W dorobku Piotra Konderli znajduje się promotorstwo przewodów doktorskich oraz recenzowanie sześciu przewodów doktorskich i jednego habilitacyjnego. Jako autor trzech książek naukowych, a także stały recenzent ogólnokrajowych czasopism naukowych, przyczynia się do rozwoju wiedzy w dziedzinie budownictwa i inżynierii.
Po ukończeniu Technikum Budowlanego w Cieszynie w 1963 roku, w 1964 roku rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej, kończąc je z wyróżnieniem w 1969 roku. Tematem jego pracy dyplomowej była Wpływ odkształcalności osiowej na drgania ram, którą napisał pod kierunkiem prof. Jana Langera. Po zakończeniu studiów osiedlił się na stałe w Wrocławiu i związał swoją karierę z Instytutem Inżynierii Lądowej na Politechnice Wrocławskiej, gdzie pracował jako asystent stażysta.
W 1973 roku uzyskał stopień doktora. Jego rozprawa doktorska, zatytułowana Statyka powłoki o kształcie hiperboloidy jednopowłokowej przy uwzględnieniu nieliniowości geometrycznej, została przygotowana pod kierunkiem prof. Ottona Dąbrowskiego. W 1986 roku, na podstawie swojej rozprawy habilitacyjnej pt. Mechanika ciała odkształcalnego o narastającej masie, zyskał tytuł doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budownictwa, mechaniki budowli i wytrzymałości materiałów. W uznaniu za swoje osiągnięcia naukowe został wyróżniony indywidualną nagrodą Ministra Edukacji Narodowej.
W latach 2010-2013 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Uprawnień Akademickich Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, a jego zaangażowanie w rozwój polskiej nauki pozostaje niezatarte. W życiu osobistym, Piotr Konderla jest żonaty i ma syna Michała.
Działalność naukowa
Polska
Piotr Konderla jest osobą, która w swojej działalności naukowej koncentruje się na kluczowych obszarach, takich jak mechanika teoretyczna, mechanika budowli oraz teoria i zastosowanie metod numerycznych w mechanice. Na początku swojej kariery skupił się na teorii powłok cienkich, a jego przełomowym osiągnięciem było opracowanie algorytmów metody elementów skończonych (MES) dla analizy powłok w kontekście nieliniowo-geometrycznym. Publikacje te, pojawiające się na początku lat 70. XX wieku, były wówczas jednymi z nielicznych polskich prac dotyczących nieliniowego modelowania powłok z wykorzystaniem MES.
W ramach kontynuacji badań, Piotr Konderla zajął się analizą dynamiczną powłok, badając m.in. powłoki obrotowe jako ciała lepkosprężyste poddane periodycznemu wymuszeniu brzegu powłoki. Istotnym obszarem jego badań jest również modelowanie konstrukcji inżynierskich, ze szczególnym uwzględnieniem powłokowych konstrukcji. Jego zainteresowania obejmują również hiperboloidalną chłodnię kominową – jedną z największych konstrukcji tego typu światowej klasy. Badania w tej dziedzinie często były efektem współpracy z przemysłem, a sam proces budowy tego rodzaju obiektów stanowił przedmiot jego pracy habilitacyjnej, w której analizował zastosowanie teorii ciała o narastającej masie.
W ciągu swojej kariery Piotr Konderla jest autorem wielu prac teoretycznych oraz zastosowań metod komputerowych w analizie konstrukcji inżynierskich, takich jak metoda elementów skończonych, metoda rezystancyjnych struktur i metoda elementów belkowych. Ostatnie lata zaowocowały również badaniami nad wykorzystaniem sztucznych sieci neuronowych w ramach systemów eksperckich, a Piotr Konderla jest autorem lub współautorem licznych praktycznych programów komputerowych.
W zakresie działalności organizacyjnej, pełnił on szereg funkcji na uczelni oraz w towarzystwach naukowych i organizacjach zawodowych. Zasiadał m.in. w Senacie Politechniki Wrocławskiej oraz był zastępcą dyrektora Instytutu Inżynierii Lądowej tej uczelni. Od wielu lat współpracuje jako redaktor przy czasopiśmie „Studia Geotechnica et Mechanica” oraz jest członkiem Sekcji Komitetu Inżynierii Lądowej Polskiej Akademii Nauk, a także przewodniczącym Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.
Od 1994 roku kieruje Zakładem Wytrzymałości Materiałów w Instytucie Inżynierii Lądowej Politechniki Wrocławskiej, stwarzając warunki dla rozwoju naukowego młodszych współpracowników. W ostatnich latach w zakładzie dwóch pracowników uzyskało doktorat, a jeden zdobył stopień doktora habilitowanego. W trakcie swojej pracy na Politechnice Wrocławskiej prowadził zajęcia dydaktyczne związane z różnorodnymi aspektami mechaniki budowli, a także organizował kursy szkoleniowe dla pracowników uczelni, skupiające się na modelach materiału oraz konstrukcjach dźwigarów powierzchniowych i metodzie elementów skończonych.
Zagranica
W 1975 roku Piotr Konderla spędził miesiąc na Uniwersytecie w Liverpoolu, co stanowiło jeden z jego pierwszych międzynarodowych kontaktów naukowych. W latach 1988–1990 prowadził badania nad materiałami kompozytowymi, współpracując z pracownikami Université de Sherbrooke. Jego czas spędzony tam w 1990 roku przez sześć tygodni pozwolił mu uczestniczyć w unikalnych badaniach laboratoryjnych dotyczących kompozytów włóknistych.
Poza współpracą z ośrodkami akademickimi, angażował się w projekty badawcze realizowane we współpracy z zagranicznymi firmami. W latach 1986–1995 pracował nad modelowaniem problemów kontaktowych dla Dichtungstechnik G.Bruss & Co oraz KG Hoisdorf/Hamburg, czego efektem były liczne wspólne publikacje. W okresie 1996–1998 współdziałał z Ośrodkiem Naukowo-Badawczym firmy MBT w Zurychu, gdzie badał kompozyty na bazie matrycy cementowej. Z jego inicjatywy zostały opracowane systemy eksperckie do optymalizacji składników kompozytu, które pozwalały na uzyskanie pożądanych właściwości materiału.
Publikacje
Piotr Konderla jest wielce aktywnym autorem, który ma na swoim koncie ponad 90 publikacji naukowych, które znalazły swoje miejsce w czasopismach oraz na różnego rodzaju materiałach konferencyjnych. Dodatkowo, stworzył jeden podręcznik akademicki, a także posiada około 60 prac, które nie zostały opublikowane.
Wielokrotnie prezentował swoje badania na krajowych oraz zagranicznych konferencjach, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój dziedziny nauki. Jego doświadczenie obejmuje również współorganizację wielu wydarzeń o charakterze naukowym, w tym konferencji „Metody komputerowe w mechanice konstrukcji”, sympozjonów dotyczących reologii, a także konferencji KILiW i KN PZITB odbywających się w Krynicy.
Jako przewodniczący Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, odegrał istotną rolę w organizacji sympozjonu poświęconego tematyce kompozytów oraz konstrukcji warstwowych, co podkreśla jego wpływ na rozwój mechaniki i budownictwa.
Odznaczenia i nagrody
Piotr Konderla został wyróżniony licznymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego zasługi oraz wkład w rozwój nauki i edukacji.
Wśród przyznanych mu nagród znajduje się:
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Złota Odznaka Politechniki Wrocławskiej,
- Złota Odznaka Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.
Dodatkowo, za działalność naukową, Konderla uzyskał dwukrotnie nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. W 1989 roku uhonorowany został także nagrodą im. prof. Stefana Bryły.
Przypisy
- Medal im. prof. Bryły i prof. Żenczykowskiego. zgpzitb.org.pl. [dostęp 03.02.2024 r.]
- Postanowieniem z dnia 09.06.2001 r. prezydent Aleksander Kwaśniewski nadał mu tytuł naukowy profesora nauk technicznych.
- Dane z 2002 r.
- RGSW.
- Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
- Żona Halina pracuje w Instytucie Geotechniki i Hydrotechniki Politechniki Wrocławskiej na stanowisku adiunkta.
- Piotr Konderla, Tomasz Kasprzak: Metody komputerowe w teorii sprężystości. Cz. 1, Metoda elementów skończonych. Wrocław: Dolnośląskie Wyd. Edukacyjne, 1997. ISBN 83-7125-027-4.
Oceń: Piotr Konderla